τρισβάρβαρος

-η, -ο, Ν

πολύ βάρβαρος («τρισβάρβαρα τα Ελληνικά των, οι άθλιοι», Καβάφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επιτατ. τρισ-/τρι-* + βάρβαρος].